پناهندگی در چین

پناهندگی در چین

پناهندگی در چین روشی برای اخذ اقامت این کشور می باشد که بسیاری از متقاضیان مهاجرت به چین از آن برای اخذ تابعیت یا اقامت در چین استفاده می کنند. برای اینکه پدیده پناهندگی در چین را بهتر دریابیم نیاز است تا قوانین چین با محوریت مهاجرت به چین را بررسی دقیق نماییم. مبحث پناهندگی در چین معمولاً ملازمه و همراهی با واژگانی مثل سفر قاچاق به چین دارد در حالی که این موضوع از شاخه های حقوق بین الملل خصوصی است و قوانین و مقررات آن بسیار تخصصی و پیچیده است. غالباً به افراد توصیه می شود تا در خصوص پناهندگی در چین به جای اعتماد به افراد غیر متخصص و سودجو از وکیل مهاجرت به چین راهنمایی و مشاوره اخذ نمایند و حدالامکان از طریقه های ایمن تر مهاجرت به چین مثل تحصیل در چین، مهاجرت کاری به چین، سرمایه گذاری در چین برای اخذ اقامت چین استفاده نمایند.

موسسه ملک پور هیچ گونه خدماتی برای پناهندگی ارائه نمی کند و مطالب این صفحه تنها جهت ارتقا اطلاعات شما عزیزان و آشنایی با خطرات پناهندگی ارائه می گردد.

مقدمه

جمهوری خلق چین در سال ۱۹۵۱ به کنوانسیون وضعیت پناهندگان و در سال ۱۹۸۲ به پروتکل الحاقی این کنوانسیون در سال ۱۹۶۷ پیوسه است با این وجود قوانین داخلی تخصصاً در مورد پناهندگان همچنان مسکوت مانده است. در حال حاضر تنها مقررات قانونی مربوط به پناهندگان ماده ۳۲ قانون اساسی و قانون خروج و ورود به کشور چین است که اعلام می‌کند ممکن است به دلایل سیاسی به اتباع خارجی پناهجو اقامت در چین اعطا شود. کشور چین به طور سالانه میزبان شمار قابل توجهی پناهنده های هندوچینی است که در دهه ۱۹۷۰، ۲۸۶۰۰ هزار پناهنده از طریق ویتنام به چین فرار کرده بودند. به غیر از پناهندگان هندوچینی در دو دهه اخیر تعداد نسبتاً کمتری پناهجو به تعداد ۱۰۳۹۰ نفر از سایر کشورهای جهان بیشتر از کشورهای سومالی نیجریه عراق و لیبریا به این کشور پناه می آورند. اتباع خارجی که بیش از ۱۶ سال سن دارند با داشتن مدارک و اسناد خود برای ارزیابی می توانند درخواست پناهندگی دهند.

دفتر کمیساریای عالی پناهندگان در پکن به عنوان نهاد رسمی و بین المللی وضعیت پناهجویان را بررسی و در مورد آن تصمیم گیری می کند کسی که به عنوان پناهنده شناخته شود اجازه اقامت موقت در چین را خواهد داشت تا زمانی که کمیساریای عالی در مورد روی یک راه حل پایدار تصمیم قطعی اخذ می‌کند که بیشتر شامل تعیین یک کشور ثالث برای اسکان به پناهندگان می شود مخصوصاً پناهندگان غیر از هند و چین معمولاً به عنوان اشخاصی که حق اشتغال نیز ندارند تلقی می شوند و غالباً بواسطه حمایت‌های کمیساریای عالی پناهندگی در موضوعات خورد و خوراک، خوابگاه،  خدمات و مراقبت‌های بهداشتی و آموزش و پرورش کودکان پشتیبانی می‌شوند.

قوانین راجع به پناهندگی در چین

برابر ماده ۱۲۰ قانون خروج و ورود به اتباع خارجی که نیاز فوری به ورود به چین دارند اجازه داده می دهد که با ارائه و مدارک به اداره امنیت عمومی یا پلیس طی یک فرایند سریع تر به نسبت درخواست انواع ویزای مختلف به این کشور وارد شوند. قانون خروج و ورود چین مصوبه سال ۲۰۱۲ برای اولین بار به پناهندگان و پناهجویان چین اجازه می دهد که کارت شناسایی دریافت کنند. برابر ماده ۴۶ همین قانون اتباع خارجی که درخواست وضعیت پناهندگی در چین می کنند در طی انجام فرآیند بررسی درخواست در چین به صورت موقت اقامت پیدا می‌کند و زیر نظر ارگان های دولتی از امنیت شهروندی برخوردار است.

در دهه ۱۹۹۰ پیش‌نویس قانون پناهندگان در چین آغاز شده نگارش و در سال ۲۰۱۲ این قانون که توسط دولت مرکزی آماده شده به تصویب رسید اگر تصویب بشه وضعیت پناهندگان مفهوم پناهندگی حقوق و تکالیف افرادی که با مان پناهنده شناخته می‌شود و از دست دادن یا از بین بردن وضعیت پناهندگی در امکان اون پیش‌بینی شده است به غیر از ماده ۴۶ قانون خروج و ورود هیچ مقررات خاص قانونی برای حمایت از وضعیت پناهندگان در قانون چین پیش بینی نشده است همچنین هیچ مرجع صالحی برای رسیدگی به درخواست های پناهندگی معرفی نشده است وزارت امنیت عمومی و وزارت امور مدنی می‌بایست برای تعیین تکلیف پناهندگان و پناهجویان سازوکاری بیاندیشند.

در عمل ثبت نام پناهندگان و تعیین وضعیت پناهجویان غیر از هند و چین به طور کلی توسط دفتر سازمان کمیساری عالی پناهندگی پکن بررسی می‌شود همچنین تعیین وضعیت پناهندگی توسط این سازمان انجام می‌شود و مقامات دیگر در انجام این کار دخالتی ندارند. برابر گزارش این دفتر به طور کلی دسترسی به وضعیت پناهندگی در چین بسیار سخت بوده و راه حل پایدار و کاربردی برای متقاضیان عموماً شامل پناه دادن این افراد در کشور ثالث است.

بر اساس گزارش سازمان کمیساری عالی پناهندگی، پناهجویانی که به چین وارد می شوند بواسطه سخت گیری هایی که در مرز های چین وجود دارد عموماً از ویزا های معتبر معمولاً ویزاهای دانشجویی یا ویزاهای توریستی استفاده می‌کنند و در ادامه اقدام به ارائه درخواست پناهندگی می نمایند.

به طور کلی برای اخذ تابعیت چینی یک فردی که بدون ملیت است زمانی می تواند درخواست تابعیت کند که یا یکی از بستگان نزدیک او تابعیت چینی داشته باشد و یا خود متقاضی در چین اقامت مستمر داشته باشد و یا بواسطه سایر دلایل قانونی و منطقی مثل خدمات ویژه به دولت و ملت چین این امتیاز را دریافت نمایند و اخذ تابعیت از طریق اقامت مستمر مواردی مثل اخذ تابعیت از طریق ازدواج به ندرت اتفاق می افتد.

یک تبعه خارجی که وارد کشور چین می شود ویزای اقامت موقت دارد و با توجه به قانون خروج ورود اگر دارای استعداد ویژه ای یا سرمایه ویژه ای است که می‌تواند در کشور چین بماند می تواند درخواست اقامت مجدد نمایید. قانون خروج ورود به تمام اتباع خارجی که در چین ۱۶ سال یا بیشتر دارند و مدارک قابل قبول قانونی ارائه نمایند اجازه اقامت در چین می دهد.

همانگونه که مطالعه فرمودید اخذ اقامت و تابعیت از طریق پناهندگی در چین فرایند پیچیده و بدون تضمینی است. توصیه می شود با توجه به ریسک بالایی که این موضوع برای متقاضیان در پی دارد حدالامکان طرق دیگر مهاجرت به چین مثل سرمایه گذاری در چین، اخذ پذیرش، بورسیه تحصیلی و تحصیل رایگان در چین، اقامت کاری در چین و سایر روش های موجود را بررسی و اقدام نمایید. لازم به ذکر است در تمامی این روش ها حتی طریقه پناهندگی در چین راهنمایی گرفتن از وکیل مهاجرت به چین و کارشناس حقوقی مسلط به قوانین چین ضروری به نظر می رسد.

نگارنده: فرشاد پورآذر

0 پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

می خواهید در گفت و گو شرکت کنید؟
خیالتان راحت باشد :)

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *