تابعیت اروپا، آمریکا و سایر کشورها و اقامت اروپا، آمریکا و سایر کشورها

تابعیت اروپا، آمریکا و سایر کشورها و اقامت اروپا، آمریکا و سایر کشورها

در حقوق بین‌الملل خصوصی سه اصطلاح مشابه اما با تفاوت‌های اساسی وجود دارد که تفکیک و تمایز آن‌ها از یک‌دیگر دارای اهمیت است. تابعیت رابطه‌ای سیاسی، حقوقی و معنوی است که شخص را به دولت معینی مرتبط می‌سازد و منشأ حقوق و تکالیف برای شخص در قبال آن جامعه می‌گردد. اقامتگاه بر خلاف تابعیت، رابطه‌ای است مادی، حقوقی و سياسی كه اشخاص را به قلمرو يك دولت مرتبط می‌سازد. به عبارت دیگر ارتباط هر شخص با محیط و محل زندگیش و کسب و کاری که فرد به آن اشتغال دارد تحت عنوان اقامتگاه شناخته می‌شود. حال آن‌که اقامت در حقوق به این معناست که شخص در جایی سکونت نماید. بين اقامتگاه در حقوق داخلی و اقامتگاه در حقوق بين‌الملل تفاوت‌ها و مشابهت‌های زيادی است؛ اما عموماً، تعريف تقريباً مشابهي از اقامتگاه در سطح داخلي و بين المللی ارائه می‌شود؛ در اغلب قوانين کشورها تعريف كلی از اقامتگاه ذکر شده‌است. از نظر قانون گذار هر كشور، افرادي كه مشمول تعريف مندرج در آن قانون باشند مقيم آن كشور محسوب می‌شوند، اعم از اينكه اتباع داخلی آن كشور باشند یا نباشند.  در قانون مدنی ایران در مواد ۱۰۰۲ تا ۱۰۱۰ تعریف اقامتگاه مشخص شده‌است. بنا بر نظر قانون‌گذار اقامتگاه عبارت است از محلی که شخص در آن‌جا سکونت داشته و مرکز مهم امور او در آن‌جا نیز باشد. اگر محل سکونت غیر از مرکز مهم امور باشد، مرکز امور شخص اقامتگاه او محسوب می‌شود. در قانون مدنی ایران تعریف مشخصی برای اقامتگاه بین‌المللی ذکر نشده‌است.

حال پرسشی که برای بسیاری از هم‌وطنان چه در داخل کشور و چه خارج از کشور پیش می‌آید این است که چطور می‌توانیم اقامت و یا تابعیت کشورهای اروپایی یا آمریکا را اخذ نماییم. نکته قابل توجه این است که اساساُ بین مفاهیم تابعیت و اقامت تفاوت‌های زیادی وجود دارد که در تعاریف فوق‌الذکر مشخص است. ثانیاً امری به اسم اخذ اقامت دائم از همان بدو ورود از کشور خارجی یا از ایران وجود ندارد.

یا بعضی از افراد گمان می‌برند که می‌توانند با ثبت شرکت در اروپا و یا آمریکا فوراً اقامت دائم این کشورها را به دست بیاورند. این گمان اساساً اشتباه است چراکه ثبت شرکت در ابتدای امر، صرفاً امکان اقامت موقت را برای این افراد فراهم می‌نماید و بعد از این‌که این افراد توانستند به مدت دو الی سه سال بیمه و مالیات پرداخت نمایند، برای آن دولت سودزایی داشته باشند، تعدادی از تبعه آن دولت را استخدام نمایند و به عبارتی یک کارآفرین نمونه باشند، حائز شرایط اقامت دائم آن کشور می‌شوند.

در خصوص اخذ اقامت کوتاه مدت و بلند مدت آمریکا و اروپا چندین راه وجود دارد که به طور اجمالی ذکر می‌نماییم. شایان ذکر است برای دریافت اطلاعات تکمیلی در این خصوص، وب‌سایت را مطالعه نمایید.

اخذ اقامت از طرق ذیل میسر است؛

 الف) سرمایه‌گذاری در خارج از کشور

ب) کارآفرینی در کشورهای اروپایی

ج) تحصیل و سپس اخذ کار

د) یافتن کار در اروپا و گذراندن چند سال کاری در اروپا (بین ۳ تا ۷ سال بسته به کشور محل اقامت)

در سطح بین‌المللی اقامتگاه شخص باید معلوم و مشخص باشد. در قانون جذب و حمایت از سرمایه‌گذار خارجی امکان اخذ اقامت دائم یا موقت ایران، برای تجار خارجی پیش‌بینی شده‌است که می‌توانند به آن رجوع نمایند. در خصوص جذب و حمایت از سرمایه‌گذار خارجی به تفصیل در مقاله‌ای تحت عنوان حمایت از سرمایه‌گذاری خارجی در ایران سخن گفته‌ایم که در همین وب‌سایت می‌توانید مطالعه نمایید.

متاسفانه امروزه بسیاری از افراد سودجو با وعده دروغین اخذ اقامت اروپا و آمریکا از طریق ثبت شرکت و … افراد را می‌فریبند حال آن‌که وکلای مهاجرت یا حقوق‌دانان می‌بایست اطلاعات کامل و درست را در این خصوص به اطلاع موکلین برسانند. خواهشمندیم امور مهاجرتی خود را به مؤسسات معتبر و وکلای متخصص در این زمینه بسپارید.