تفاتهای تابعیت و اقامت

تفاتهای تابعیت و اقامت

 تفاوت اقامت و تابعیت یک کشور چیست؟آیا برای دستیابی به تابعیت،نیاز با داشتن اقامت است؟تحمیل تابعیت چیست؟

آیا دو یا چند تابعیت داشتن(تابعیت مضاعف) برای یک فرد مناسب است؟ منظور از تابعیت مضاعف چیست؟ آیا امکان سلب اقامت و تابعیت وجود دارد؟فواید اخذ اقامت و تابعیت یک کشور در چیست؟آیا مدت زمان در اقامت و تابعیت موثر است؟

تمامی افرادی که قصد مهاجرت به یک کشور را دارند، دارای سوالاتی مشابه هستند. شاید اولین سوالی که برای آن ها مطرح می شود این باشد که چگونه به اقامت و تابعیت کشور مقصد دست پیدا کنیم.

تعریف اقامت و تابعیت

تعریف اقامت:

اقامت رابطه ای است مادی و حقوقی که بدون توجه به تابعیت شخص، فرد را به قسمتی از خاک یک کشور مربوط می سازد. در واقع می گوییم اقامتگاه هر شخص، مکان معینی از یک کشور است که رابطه ای مادی و حقوقی بین آن کشور و شخص ایجاد می کند.

اقامت در لغت به معنای سکونت کردن ،سکون،آرامش و توقف ،مسکن و منزل می باشدو اقامتگاه عبارت از مقرر،قرارگاه و جای اقامت کردن است.

اگر شخصی با تابعیت کشور خود بخواهد در کشوری دیگر اقامت داشته باشد، باید ابتدا از آن کشور روادید و اجازه ورود کسب نماید و سپس اقدام به اخذ پروانه اقامت کرده و برای مدتی معین که در قانون آن کشور آمده است در آنجا زندگی کند. سپس با گذر زمان مشخص، فرد می تواند درخواست تابعیت نماید. لذا در حالت کلی، در اکثر مواقع ابتدا نیاز به اخذ مجوز برای اقامت در یک کشور و بعد از آن رسیدن به تابعیت آن کشور می باشد.

تعریف تابعیت:

تابعیت اصطلاحی در حقوق بین الملل خصوصی و به معنای عضویت فرد در جمعیت تشکیل دهنده دولت است. به عبارت دیگر تابعیت رابطه ای سیاسی، بین المللی، داخلی، حقوقی و معنوی بین شخص و کشور متبوع اش است که سبب می شود در قبال یکدیگر تکالیفی را بجا آورند.

در لغت به معنای پیرو و فرماندار بودن است. و تبعه شخصی است که عضو جمعیت اصلی یک دولت باشد و شخصی که عضو این جمعیت نباشد حتی اگر در سرزمین آن دولت اقامت داشته باشد بیگانه قلمداد می شود.

تابعیت نشان دهنده ی رابطه سیاسی شخص اعم ازحقیقی یا حقوقی با دولت است چرا که حقوق و وظایف اشخاص از حاکمیت یک دولت نشات می گیرد و وضع سیاسی فرد را معین می کند از این جهت که ملزم به اطاعت از قوانین آن دولت است.

تابعیت مضاعف

اکنون زمان آن است تا به تابعیت مضاعف و تعارض قانون در این خصوص بپردازیم.

تابعیت مضاعف به معنای داشتن دو یا چند تابعیت برای شخص است. لذا در حالی که شخص تابع دولتی است، دولت یا دولت های دیگری نیز او را تابع خود می دانند. درنتیجه شخصی که بیش از یک تابعیت دارد، دارای یک وضعیت غیرعادی است؛ چرا که تابعیت منشاء حقوقی تکالیف فرد در برابر آن کشور است. به عبارت دیگر: تابعیت دوگانه یعنی فردی در یک زمان بتواند شهروند دو کشور متفاوت به حساب آید، به طوری که باتوجه به قوانین دارای گذرنامه هر دوکشور باشد.

دیدگاه های متفاوتی در بین کشورها نسبت به دارا بودن دو یا چند گذرنامه توسط افراد تبعه خود وجود دارد. یه طوری که برخی از دولت ها آن را نهی و حتی قانون هایی را برای جلوگیری از آن وضع کرده اند؛ ولی برخی از دولت ها داشتن گذرنامه کشورهای دیگر را امری مجاز و بدون محدودیت می دانند.

در این راستا کشورهایی مانند دانمارک ، چین ، هند ، نروژ و ژاپن با وضع قوانینی بازدارنده، داشتن بیش از یک گذرنامه را منع کرده اند. همچنین در اکثر کشورهای عربی به خصوص عربستان سعودی، داشتن تابعیت دوگانه منع شده است و در این کشور جریمه های سنگینی نیز درنظر می گیرند. همچنین جهت کسب اطلاعات بیشتر می توانید به وب سایت کشورهای مذکور مثل مهاجرت به دانمارک مراجعه نمایید.

این در حالی است که در کشورهایی مانند سوئد، کانادا، انگلستان، و ایالات متحده امریکا داشتن تابعیت دوگانه منع قانونی ندارد.

اکنون توجه به این نکته ضروری است که برای بدست آوردن تابعیت برخی از کشورهای منع کننده تابعیت مضاعف، این مشکل وجود دارد که شخص باید تابعیت اولی خود را سلب نماید.

البته در برخی از همین کشورها مانند نروژ، سویس و … تحت شرایطی که برای هر یک از کشورها به صورت عام و خاص بیان می شود، امکان حفظ تابعیت اولیه توسط متقاضی وجود دارد. برای مثال یک فرد ایرانی تنها تحت شرایط زیر می تواند تابعیت ایرانی را حفظ نماید:

• هزینه ابطال تابعیت بسیار زیاد باشد
• مدت زمان ابطال تابعیت بسیار زیاد باشد
• به دلایل امنیتی، شخص نتواند با ادارات و سازمان های کشور مبداء ارتباط برقرار کند.

اما تابعیت مضاعف چگونه بوجود می آید؟

تابعیت مضاعف گاهی در زمان تولد و گاهی بعد از آن بوجود می آید. در اولی به دلیل تعارض بوجود آمده در دو سیستم خاک و خون این تابعیت شکل می گیرد. و در نوع دوم در اثر تحصیل تابعیت جدید است که ممکن است از طریق تعارض در دو سیستم اشاره شده و یا حتی ازدواج باشد.

نتیجه گیری

به طور کلی تفاوتهای زیادی میان تابعیت (گذرنامه دوم) و اقامت وجود دارد. تابعیت بدون شرط است و افراد پس از دریافت آن دارای حق زندگی دائم، حق رای و کلیه حقوق قانونی شهروندان عادی آن کشور می شوند. شما می توانید از تمام حقوق یک شهروند دومینیکایی به صورت تمام و کمال استفاده کنید، و یا حتی خود را نامزد مشاغل رده بالای دولتی کنید. اما برای حفظ اقامت در بسیاری از کشورها شرط های بسیاری وجود دارد. در صورت گرفتن اقامت از یک کشور،حق و حقوق شما نسبت به شهروندان محدودتر است.وقتی از کشوری تابعیت می گیرید،مجبور به زندگی در آنجا

نیستید و هیچگونه محدودیت زمانی برای شما وجود نخواهد داشت. اما حق اقامت معمولاً دارای زمان محدودی است و در صورتیکه شخص مقیم حدود ۶ ماه از سال را در کشور محل اقامت زندگی نکند، دچار مشکلاتی شده و حتی در اکثر مواقع ممکن است حق اقامت خود را از دست بدهد. زمان مورد نیاز برای گرفتن تابعیت از کشور دومینیکا در بیشتر مواقع، کمتر از گرفتن اقامت از سایر کشورهای مهاجر پذیر است. گاهی گرفتن تابعیت دوم در کمتر از سه ماه انجام شده، در صورتیکه گرفتن اقامت بسیار طولانی تر است و معمولا از یک سال تا حتی در بعضی کشورها (مثل آمریکا) به دوازده سال نیز می رسد. در تعدادی از کشورها پس از مدتی داشتن اقامت، می توان درخواست تابعیت داد، که این جریان معمولا سه تا پنج سال به طول می انجامد و در طول این پنج سال چه بسا پول زیادی هزینه شود. برای نمونه در آمریکا، حداقل پنج سال اقامت و حضور لازم است، پیش از آنکه بتوانید درخواست شهروندی بدهید، که البته ممکن است به دلایل مختلف، از جمله داشتن کمترین سابقه در اداره پلیس، درخواست شما رد شود. در کشور کانادا نیز دست کم چهار سال پس از اقامت و حضور می توان درخواست پاسپورت نمود که در آنجا نیز موارد بسیاری ممکن است منجر به رد شدن درخواست گردد. اقامت در بسیاری از کشورهای اروپایی هر ساله باید تمدید شود و فقط بعداز چندین سال و تحت شرایط خاص منجر به دریافت گذرنامه خواهد شد و یا اقامت در امارات متحده عربی، که فقط سه ساله است و هر سه سال باید با صرف هزینه زیاد تمدید گردد و هرگز منجر به گرفتن پاسپورت نخواهد شد. تمدید آن نیز مستلزم نگهداری از مجوزهای کار و زندگی در محل است.

محسن افکاری